هاردنر های اپوکسی
به طور معمول، رزین های اپوکسی epoxy resin پخت نشده خواص مقاومتی فیزیکی، شیمیایی و حرارتی بسیار ضعیفی دارند. اما برای رفع این مشکل و به دست آوردن خواص خوب اپوکسی رزین های خطی با مواد قابل پخت واکنش داده و یک ساختار ترموست کراس لینک شده ی سه بعدی را ایجاد میکند. معمولا به این عملیات پخت رزین میگویند.
پخت رزین اپوکسی معمولا با واکنش یک اپوکسی با خودش ( هموپلیمریزاسیون) یا واکنش اپوکسی با مواد چندعاملی (هاردنرها) انجام میشود. درواقع هر مولکولی که دارای هیدروژن فعال است میتواند با گروههای اپوکساید رزین اپوکسی واکنش دهد.
هاردنرهای رایج مورد استفاده در رزین های اپوکسی به چند دسته تقسیم میشوند:
که ترتیب واکنش پذیری آنها به صورت زیر است:
تیول ها > آلیفاتیک آمین ها > سیکلوآلیفاتیک آمین ها > آروماتیک آمین ها > انیدریدها > فنول ها
هاردنر های پلی آمین :
آمین ها ترکیباتی هستند که معمولا از آمونیاک به دست می آیند. این مواد با توجه به اتم هیدروژن جایگزین شده با گروههای هیدروکربن به عنوان آمین های نوع اول، نوع دوم و نوع سوم تعریف میشوند. همچنین با توجه به تعداد گروه های آمین موجود در مولکول، به عنوان مونو، دی، تری و پلی آمین تعریف میشوند.
آمین ها معمولا به سه دسته ی آروماتیک، آلیفاتیک و سیکلوآلیفاتیک طبقه بندی میشوند.
آمین های چندعاملی نقش بسیار مهمی را به عنوان هاردنر در صنعت ایفا میکنند.
پلی آمین های آلیفاتیک:
پلی آمین های آلیفاتیک جزو اقتصادی ترین عوامل پخت در رزین اپوکسی به حساب میآیند. پلی آمین های آلیفاتیک ویسکوزیته ی کمی دارند و سرعت واکنششان بسیار بالاست. این مواد دارای مقاومت بسیار بالا در برابر مواد شیمیایی و حلال ها هستند و باعث بهبود خواص فیزیکی سیستم خواهند شد. زمانی که رزین اپوکسی در شرایط محیطی با پلی آمین پخت شود، این پوشش در مدت 4 روز به بالاترین خواص فیزیکی و در مدت 7 روز به بالاترین مقاومت شیمیایی خواهد رسید که این مدت زمان با عملیات حرارتی میتواند بهبود یابد. در پوشش های اپوکسی، پلی آمین های آلیفاتیک معمولا نزدیک به غلظت استوکیومتری استفاده میشوند. نوموگراف زیر مقدار استوکیومتری پلی آمین های آلیفاتیک را در مقادیر اپوکسی مختلف به ما میدهند:
پلی آمین های آلیفاتیک علاوه بر مزایای ذکر شده معایبی نیز دارند. فراریت بالا، سمی بودن، تمایل به زرد شدن هنگام پخت و نسبت نامناسب مخلوط آنها از جمله ی این معایب میباشند. البته این زرد شدن با استفاده از پلی آمین های با جرم مولکولی بالا و در شرایط محیطی غیرمرطوب کمتر خواهد بود. معروفترین پلی آمین های آلیفاتیک، اتیلن آمین ها هستند که به چهار دسته ی DETA (دی اتیلن تری آمین)، TETA (تری اتیلن تترامین)، TEPA (تترااتیلن پنتامین) و مخلوط این آمین ها تقسیم میشوند.
4 Comments
generic viagra dangers
comprar accutane in usa
buy cialis
buy cialis online with prescription